9 μύθοι σχετικά με τα μοναχοπαίδια
Η οικογένεια διαμορφώνει ορισμένες πτυχές της προσωπικότητάς μας. Ωστόσο, αυτό έχει δημιουργήσει μια σειρά από λανθασμένες πεποιθήσεις, πολλές από τις οποίες σχετίζονται με τα μοναχοπαίδια
Δεν είναι αλήθεια ότι το μεγαλύτερο παιδί είναι πάντα ηγέτης, ούτε ότι το μικρότερο είναι πάντα κακομαθημένο και εξαρτημένο. Ούτε είναι αλήθεια ότι ένα μοναχοπαίδι είναι ένας μικρός τύραννος που χαρακτηρίζεται από εγωισμό. Ο καθοριστικός παράγοντας σε κάθε περίπτωση είναι ο τρόπος ανατροφής.
Ένα μοναχοπαίδι δεν έχει πάντα την αποκλειστική προσοχή των γονέων του. Η ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού είναι διαφορετική και ο τρόπος που ανατρέφεται ποικίλλει.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να σταματήσουμε να δίνουμε βάση σε ορισμένες πεποιθήσεις. Σήμερα, θα μιλήσουμε για τους αβάσιμους μύθους σχετικά με τα μοναχοπαίδια
Ίσως σας ενδιαφέρει: Νευρικά ξεσπάσματα στα παιδιά: συμβουλές για πρόληψη
Μοναχοπαίδια
Μέχρι πριν από λίγο καιρό, ήταν σύνηθες για τα ζευγάρια να αποφασίζουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό έχει αλλάξει πολύ, σε σημείο που υπολογίζεται ότι περίπου το 40% των οικογενειών έχουν μόνο ένα παιδί. Είναι επίσης πολύ πιθανό ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί και μάλιστα θα αυξηθεί.
Πολλοί γονείς έχουν αμφιβολίες για το αν πρέπει ή όχι να αποκτήσουν μόνο ένα παιδί. Αυτοί οι δισταγμοί πηγάζουν, σε μεγάλο βαθμό, από λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν σοβαρές αποδείξεις ότι η απουσία αδελφών αποτελεί πρόβλημα.
Οι λανθασμένες πεποιθήσεις για τα μοναχοπαίδια έχουν μακρά ιστορία. Ο πρώτος πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, ο Granville Stanley Hall, έφτασε στο σημείο να πει ότι “το να είσαι μοναχοπαίδι είναι μια ασθένεια από μόνο του”. Αυτό έχει αποδειχθεί αναληθές, αλλά αυτού του είδους οι ισχυρισμοί κυριαρχούν.
Μερικές λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με το μοναχοπαίδι
Μια μεγάλη μελέτη που έγινε στη Γερμανία και δημοσιεύτηκε το 2019 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ του να είσαι μοναχοπαίδι και του να έχεις ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά ή να είσαι εγωκεντρικός. Άλλες έρευνες έχουν καταλήξει σε παρόμοια αποτελέσματα.
Οι παρακάτω είναι οι κύριες πεποιθήσεις για τα μοναχοπαίδια που είναι αβάσιμες.
1. Τα μοναχοπαίδια είναι πιο εγωιστικά
Αυτός είναι ίσως ο πιο διαδεδομένος μύθος γύρω από τα μοναχοπαίδια. Λέγεται ότι επειδή δεν έχουν αδέρφια, δεν μαθαίνουν να μοιράζονται.
Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αφού πρέπει να ζήσουν μόνα τους τις μικρές τους περιπέτειες και εμπειρίες. Αυτό τα κάνει πιο γενναία και πιο ανεξάρτητα.
Ωστόσο, η ανατροφή είναι αυτή που ενσταλάζει την ικανότητα να μοιράζονται με τους άλλους. Υπάρχουν παιδιά που είναι εγωιστικά, ακόμη και αν έχουν αδέρφια. Επομένως, αυτό δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα.
2. Δυσκολεύονται να συνδεθούν με τους άλλους
Τα παιδιά με αδέλφια συχνά αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ευχέρεια. Από την άλλη πλευρά, το μοναχοπαίδι το κάνει με τα άλλα παιδιά με τα οποία έχει επαφή.
Το πρώτο μπορεί να έχει κάποια πλεονεκτήματα, αλλά δεν είναι σημαντικά. Στην πραγματικότητα, τα μοναχοπαίδια τείνουν να δημιουργούν ισχυρότερες φιλίες ακριβώς επειδή εκτιμούν τόσο πολύ τη συντροφικότητα.
3. Τα μοναχοπαίδια έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για στοργή
Δεν είναι αλήθεια ότι ένα μοναχοπαίδι μεγαλώνει έχοντας ανάγκη την προσοχή και την περιποίηση όλων. Στην πραγματικότητα, συχνά ισχύει το αντίθετο.
Επειδή έχει την αποκλειστική προσοχή στο σπίτι, συνήθως δεν υπάρχει ανάγκη να καλύψει ένα κενό ή να αναζητήσει εξωτερική αναγνώριση. Ωστόσο, και πάλι, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι η φροντίδα τους είναι ο καθοριστικός παράγοντας.
4. Είναι λιγότερο ικανά στη διαχείριση των συναισθημάτων τους
Αυτή μπορεί να είναι η πιο αναληθής από όλες τις πεποιθήσεις σχετικά με τα μοναχοπαίδια. Τα μοναχοπαίδια πρέπει να μάθουν πώς να επεξεργάζονται μόνα τους πολλές από τις εμπειρίες τους, επιτρέποντάς τους να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους και να αναπτύξουν μεγαλύτερη αυτονομία.
Επομένως, γίνονται επίσης πιο επιδέξια στη διαχείριση των συναισθημάτων τους. Ειδικότερα, αυτό συμβαίνει επειδή αλληλεπιδρούν με ενήλικες τον περισσότερο χρόνο.
5. Έχουν μια πιο περιορισμένη παιδική ηλικία
Αυτός είναι ένας από τους παράγοντες στους οποίους η γονική μέριμνα είναι καθοριστική. Αν ένα παιδί είναι υπερπροστατευμένο και απομονωμένο, θα έχει πιο περιορισμένες εμπειρίες.
Από την άλλη πλευρά, αν οι γονείς ενθαρρύνουν την αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά και με τον κόσμο, οι εμπειρίες τους θα είναι πληρέστερες. Ένα μοναχοπαίδι μεγαλώνει μόνο του, χωρίς άλλα παιδιά γύρω του. Το αν αυτό θα γίνει περιοριστικό ή όχι εξαρτάται από τους γονείς του.
Σας άρεσε αυτό το άρθρο; Μπορεί επίσης να σας αρέσει να διαβάσετε: Η καρέκλα της σκέψης: Είναι αυτή η μέθοδος χρήσιμη για τη διδασκαλία των παιδιών;
6. Τα μοναχοπαίδια είναι τύραννοι
Το να έχει κανείς τυραννική προσωπικότητα δεν εξαρτάται από το αν είναι μοναχοπαίδι. Οι γονείς που δεν θέτουν όρια για τα παιδιά τους και που ενδίδουν στα καπρίτσια των παιδιών τους θα δημιουργήσουν τυραννικά παιδιά, ανεξάρτητα από το αν έχουν αδέρφια ή όχι.
Η θέσπιση κανόνων συνύπαρξης και ο σεβασμός τους είναι η βάση για να μην αναπτύξουν τα παιδιά ναρκισσισμό.
7. Έχουν τα πάντα και ως εκ τούτου δεν εκτιμούν τίποτα
Το να εκτιμάς αυτό που έχεις είναι κάτι που οι γονείς διδάσκουν μέσα από τη διαπαιδαγώγηση. Αν τα παιδιά έχουν τα πάντα και δεν διδάσκονται να έχουν εκτίμηση για αυτά που λαμβάνουν, θα υποτιμήσουν αυτά που κατέχουν. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αν είστε μοναχοπαίδι ή όχι.
8. Τα μοναχοπαίδια είναι πιο ανταγωνιστικά
Ένα μοναχοπαίδι δεν αντιμετωπίζει ανταγωνισμό για τη γονική στοργή, όπως συμβαίνει με τα παιδιά που έχουν αδέλφια. Ως εκ τούτου, αντίθετα με τη δημοφιλή πεποίθηση, τείνουν να είναι πιο αυτόνομα και λιγότερο εξαρτημένα από τη συμπεριφορά των άλλων. Υπάρχει μεγαλύτερη τάση για τα παιδιά με αδέλφια να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους.
9. Δεν ξέρουν πώς να εργάζονται ως μέρος μιας ομάδας
Το μοναχοπαίδι μοιράζεται τη ζωή του με ενήλικες. Η διαφορά ηλικίας σημαίνει ότι τόσο οι γονείς όσο και το παιδί πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες για καλύτερη επικοινωνία και ανταλλαγή.
Αυτό ευνοεί την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της ικανότητας αλληλεπίδρασης με ανθρώπους που σκέφτονται και είναι διαφορετικοί. Δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εργάζονται ως ομάδα.
Η γονική μέριμνα είναι πιο σημαντική πτυχή
Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να μην γίνονται υπερπροστατευτικοί. Είναι επίσης σημαντικό να διευκολύνουν την κοινωνικοποίηση με άλλα παιδιά, καθώς αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξή τους.
Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι με το να τα κρατάμε μόνα τους ανάμεσα σε ενήλικες δεν είναι καλή ιδέα.
Ένα κατοικίδιο μπορεί να τους προσφέρει συντροφιά και μια αίσθηση προστασίας και φροντίδας, οπότε αυτή είναι μια καλή εναλλακτική λύση. Το πιο σημαντικό είναι να προσφέρετε μια υγιή ανατροφή με σαφείς αξίες και όρια. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί σας θα αναπτυχθεί με υγιή τρόπο.
Όλες οι παραθέτονται πηγές ελέγχθηκαν προσεκτικά από την ομάδα μας για να διασφαλιστεί η ποιότητα, η αξιοπιστία, η επικαιρότητα και η εγκυρότητά τους. Η βιβλιογραφία αυτού του άρθρου θεωρήθηκε αξιόπιστη και επιστημονικά ακριβής.
- Quilodrán, J. (2000). Atisbos de cambios en la formación de las parejas conyugales a fines del milenio. Papeles de población, 6(25), 1.
- Dufner, M., Back, M. D., Oehme, F. F., & Schmukle, S. C. (2020). The end of a stereotype: Only children are not more narcissistic than people with siblings. Social Psychological and Personality Science, 11(3), 416-424.
- FIRPO, P., & RICHARD-PALMERO, F. (2018). Habilidades sociales: diferencias entre adolescentes con hermanos mayores y adolescentes sin hermanos (Doctoral dissertation, Tesis de licenciatura). Universidad del Aconcagua, Argentina. http://bibliotecadigital. uda. edu. ar/objetos_digitales/843/tesis-6118-habilidadess. pdf).