Πολύποδες του παχέος εντέρου: Συμπτώματα

Οι πολύποδες του παχέος εντέρου σπάνια προκαλούν συμπτώματα, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις όπου υπάρχει αιμορραγία μετά την εκκένωση. Γενικά, οι γιατροί τους ανιχνεύουν τυχαία κατά τη διάρκεια της εξέτασης του πεπτικού σωλήνα.

Οι πολύποδες του παχέος εντέρου είναι ένα από τα πιο κοινά προβλήματα σε αυτήν την περιοχή του σώματος. Επηρεάζουν περίπου το 15-20% του πληθυσμού. Οι πολύποδες είναι καλοήθεις στις περισσότερες περιπτώσεις, αν και μερικοί είναι καρκινικοί, ή μπορεί να γίνουν με την πάροδο του χρόνου.

Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει πολύποδες του παχέος εντέρου, αλλά είναι πιο συχνοί σε εκείνους που τους είχαν προηγουμένως ή σε όσους είναι άνω των 50 ετών. Αυτό ισχύει επίσης για όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό, ή / και που είχαν στο παρελθόν καρκίνο του παχέος εντέρου.

Τις περισσότερες φορές, οι ορθοκολικοί πολύποδες είναι ασυμπτωματικοί και, γενικά, μια κολονοσκόπηση μπορεί να τους ανιχνεύσει. Είναι σημαντικό να κάνετε αυτήν τη εξέταση περιοδικά, επειδή η αφαίρεση των πολύποδων στα αρχικά τους στάδια είναι πολύ απλούστερη και ασφαλέστερη.

Ορθοκολικοί πολύποδες του παχέος εντέρου

Οι ορθοκολικοί πολύποδες είναι κομμάτια πρόσθετου ιστού που αναπτύσσονται μέσα στο παχύ έντερο. Αυτό οφείλεται στην ομαδοποίηση ενός μικρού συνόλου κυττάρων που αναπτύσσονται περισσότερο στον εντερικό βλεννογόνο. Αυτοί είναι καλοήθεις όγκοι και μπορούν επίσης να αναπτυχθούν σε άλλες περιοχές του πεπτικού συστήματος.

Κυμαίνονται από 2.5 εκατοστά έως μερικα εκατοστά σε διάμετρο. Μοιάζουν με μικρά εξογκώματα που μερικές φορές αναπτύσσονται σε ένα είδος «στελέχους», έτσι μοιάζουν με μύκητες. Ωστόσο, οι πολύποδες του παχέος εντέρου μπορούν επίσης να είναι επίπεδοι. Συνήθως, είναι διάσπαρτοι σε όλο το έντερο τοίχωμα.

Υπάρχουν δύο είδη πολύποδων: οι νεοπλαστικοί και οι μη νεοπλαστικοί. Ο πρώτος μπορεί να γίνει καρκινικός και μπορεί να είναι οδοντωτός πολύποδας ή αδενώματα. Οι τελευταίοι είναι γενικά καλοήθεις και περιλαμβάνουν υπερπλαστικούς πολύποδες, φλεγμονώδεις πολύποδες και αμαρτωματικούς πολύποδες. Κατά γενικό κανόνα, όσο μεγαλύτερος είναι ο πολύποδας, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να γίνει καρκινικός.

Αιτίες

Ο λόγος για τον οποίο οι πολύποδες αναπτύσσονται στο παχύ έντερο δεν είναι σαφής. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μεταλλάξεις διαφόρων γονιδίων μεταβάλλουν τη διαδικασία διαίρεσης των κυττάρων και αυτό συνεχίζεται, ακόμη και όταν δεν είναι απαραίτητο. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι πολύποδες σχηματίζονται.

Μερικοί άνθρωποι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν πολύποδες του παχέος εντέρου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ειδικά αυτοί που είναι άνω των 50 ετών και έχουν προσωπικό ή οικογενειακό ιστορικό πολύποδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου. Επίσης κινδυνεύουν οι καπνιστές, οι χρήστες αλκοόλ, τα παχύσαρκα άτομα και τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Μια άλλη ομάδα που κινδυνεύει είναι εκείνοι που πάσχουν από ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn. Σε μερικές περιπτώσεις, υπάρχουν κληρονομικές ασθένειες που προδιαθέτουν ένα άτομο να αναπτύξει πολύποδες. Αυτές οι ασθένειες είναι:

• Σύνδρομο Lynch
• Οικογενειακή αδενωματώδης πολύπωση
• Σύνδρομο Gardner
• Πολύπωση που σχετίζεται με το MYH
• Σύνδρομο Peutz-Jeghers
• Σύνδρομο οδοντωτής πολύπωσης
• Συμπτώματα και διάγνωση των πολύποδων του παχέος εντέρου

Πολύποδες του παχέος εντέρου: Συμπτώματα

Όπως αναφέραμε παραπάνω, οι περισσότεροι πολύποδες του παχέος εντέρου δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν πρωκτική αιμορραγία, την οποία συχνά ανιχνεύουν επειδή λεκιάζουν τα εσώρουχα ή το χαρτί τουαλέτας τους μετά από μια κίνηση του εντέρου. Μπορεί επίσης να υπάρχει αίμα στα κόπρανα.

Επιπλέον, η δυσκοιλιότητα ή η διάρροια που διαρκεί πάνω από μία εβδομάδα υποδηλώνει επίσης την παρουσία πολύποδων. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, οι γιατροί τους εντοπίζουν μέσω συγκεκριμένων εξετάσεων όπως κολονοσκόπηση, κολονογραφία, ευέλικτη σιγμοειδοσκόπηση και / ή ανάλυση κοπράνων.

Η κολονοσκόπηση είναι η καταλληλότερη δοκιμή που μπορεί να εκτελεστεί καθώς επιτρέπει στους γιατρούς να εντοπίσουν πολύποδες του παχέος εντέρου. Τους επιτρέπει επίσης να τους αφαιρέσουν όταν τους βρουν. Είναι μια πολύ πιο λειτουργική διαδικασία.

Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αφαίρεσης πολύποδων κατά τη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης. Οι γιατροί τους κόβουν μερικές φορές με καλώδιο ή με λαβίδα βιοψίας. Είναι επίσης δυνατό να κάψετε το στέλεχός τους με ένα ηλεκτρικό στοιχείο. Αυτές οι διαδικασίες δεν είναι οδυνηρές καθώς η επένδυση του εντέρου δεν είναι ευαίσθητη σε τέτοια ερεθίσματα.

Μετά την αφαίρεση, ο γιατρός θα στείλει τον ιστό σε εργαστήριο για μελέτη. Θα δουν από εκεί εάν είναι καρκινικός ή όχι. Υπάρχουν φορές που δεν μπορούν να αφαιρέσουν τους πολύποδες κατά τη διάρκεια μιας κολονοσκόπησης, αλλά μπορούν ακόμα να τους επισημάνουν ή να δημιουργήσουν ένα ενδοσκοπικό τατουάζ πάνω τους. Αυτό κάνει τους πολύποδες πιο εύκολο να εντοπιστούν κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης.

Η απομάκρυνση των πολύποδων είναι μια μια διαδικασία με λίγες επιπλοκές. Μόνο σε πολύ λίγες περιπτώσεις οδηγεί σε αιμορραγία ή μικρές διατρήσεις, τις οποίες ο γιατρός πρέπει στη συνέχεια να αντιμετωπίσει. Σε όλες τις περιπτώσεις, θα προτείνουν περαιτέρω κολονοσκοπήσεις τα επόμενα χρόνια.