Ασθένεια Willis-Ekbom (WED), ή Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (ΣΑΠ)

Η υπερβολική κίνηση των κάτω άκρων μπορεί να αποτελεί σημάδι του συνδρόμου ανήσυχων ποδιών (ΣΑΠ). Αν υποψιάζεστε πως υποφέρετε από αυτό, θα πρέπει να δείτε κάποιον/α γιατρό.

Σήμερα θα σας ενημερώσουμε για την ασθένεια Willis-Ekbom. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ακατάπαυστη επιθυμία για να κουνήσει κάποιος τα πόδια του μπορεί να υποδεικνύει κάποια ασθένεια.

Αν έχετε την επιθυμία να κουνήσετε τα κάτω άκρα σας ενώ είστε ξαπλωμένοι/ες, ίσως υποφέρετε από την ασθένεια Willis-Ekbom (WED) ή αλλιώς το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (ΣΑΠ).

Το πρόβλημα με αυτή την πάθηση είναι ότι τα αίτια πρόκλησής της είναι άγνωστα. Όμως, υποστηρίζεται πως είναι μια νευρολογική διαταραχή και ότι το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια σοβαρή μορφή της.

Ασθένεια Willis-Ekbom (WED), ή Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (ΣΑΠ)

Αν και υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι, η ακριβής αιτία πρόκλησής της είναι ακόμη άγνωστη.

Ορισμένα στατιστικά δείχνουν πως περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού εκδηλώνει συμπτώματα που σχετίζονται με την ασθένεια. Είναι επίσης γνωστό ότι επηρεάζει γυναίκες και άνδρες όλων των ηλικιών. Όμως, τα συμπτώματα μπορούν να ενισχυθούν μετά τα 40.

Στην εκδήλωση του συνδρόμου μπορούν να οδηγήσουν η αναιμία, η νεφρική ανεπάρκεια, και ορισμένα φάρμακα.

Πλέον, πιστεύεται πως αυτή η πάθηση σχετίζεται με την ενεργοποίηση της ντοπαμίνης. Αυτός ο νευροδιαβιβαστής είναι υπεύθυνος για την κίνηση και τον συντονισμό μέσα από το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Η πάθηση χωρίζεται σε δύο είδη: πρωτογενής και δευτερογενής. Στην πρώτη, τα αίτια είναι άγνωστα, ενώ η δεύτερη σχετίζεται με άλλες ασθένειες.

Συμπτώματα που ποικίλουν και προκαλούν σύγχυση

Ένα ακόμη πρόβλημα με το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών είναι πως τα συμπτώματα ποικίλουν και παρατηρούνται δύσκολα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εκδηλώνεται μόνο από την επιθυμία να κουνά κάποιος/α τα πόδια του/ης. Ωστόσο, μπορούν να υπάρξουν και άλλα ενοχλητικά συμπτώματα.

Κάποιοι ασθενείς αναφέρουν δυσφορία και δυσάρεστη αίσθηση στα πόδια τους. Αυτή η δυσφορία μπορεί να μετατραπεί σε κράμπες και μυρμήγκιασμα. Καθώς πολλά από τα συμπτώματα εκδηλώνονται το βράδυ, δυσκολεύουν τον ύπνο των ασθενών.

Με τη σειρά του αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επιπλέον, η θέληση της κίνησης των ποδιών συνδέεται με τον κιρκάρδιο ρυθμό. Αυτό σημαίνει ότι η πάθηση χειροτερεύει συνήθως το μεσημέρι και τα απογεύματα.

Πώς ν’ αναγνωρίσετε την ασθένεια Willis-Ekbom (WED)

Όσοι πάσχουν από την ασθένεια συνήθως υποφέρουν από μυρμήγκιασμα και δυσφορία, πέραν από την κακή ποιότητα ύπνου.

Εδώ έχουμε μια λίστα συμπτωμάτων και σημαδιών:

• Θέληση κίνησης των ποδιών κατά την ξεκούραση. Δε θα πρέπει να συγχέεται με κάποιο αντανακλαστικό ή υπερδιέγερση. Για την ακρίβεια, αυτές οι κινήσεις συμβαίνουν συνήθως ενώ ξεκουράζεστε.
• Τα συμπτώματα εκδηλώνονται τη νύχτα. Οι περισσότεροι ασθενείς δε νιώθουν την επιθυμία να κουνήσουν τα πόδια τους την ημέρα.
• Νυχτερινές κράμπες στα πόδια. Οι περιοδικές κινήσεις των άκρων λαμβάνουν χώρα κατά τον ύπνο. Αυτή είναι μια άλλη πάθηση που σχετίζεται με το σύνδρομο. Οι κράμπες αυτές μπορούν να συμβούν ακόμη και κατά τη διάρκεια του ύπνου.
• Η κίνηση οδηγεί σε ανακούφιση. Η κίνηση ίσως σας ανακουφίσει από την αίσθηση μυρμηγκιάσματος, ακόμη και αν βιώνετε κνησμό, δυσφορία, ή πόνο.

Πιθανές θεραπείες

Αρχικά, αν νιώθετε δυσφορία, θα πρέπει να δοκιμάσετε να κουνάτε τα πόδια σας. Σας προτείνουμε ακόμη να σηκωθείτε από το κρεβάτι και να περπατήσετε για λίγα λεπτά. Το κακό είναι πως αυτή η πάθηση οδηγεί σε κακή ποιότητα ζωής λόγω του ό,τι όσοι πάσχουν από αυτή δε μπορούν να κοιμηθούν καλά το βράδυ.

Έτσι, είναι απαραίτητο να δοκιμάσετε διαφορετικές θεραπείες και τρόπους αντιμετώπισης για να βελτιώσετε την ποιότητα του ύπνου σας. Υπάρχουν και ψυχολογικές προσεγγίσεις που ίσως οδηγήσουν σε βελτίωση. Ορισμένοι ειδικοί συστήνουν γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία, επειδή αυτό το σύνδρομο έχει συχνά ψυχολογικές και συναισθηματικές πτυχές.

Όσοι πιστεύουν ότι πάσχουν από το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών θα πρέπει ν’ αναζητήσουν ιατρική βοήθεια. Ίσως να μη φαίνεται απαραίτητο, αλλά τα συμπτώματα μπορούν να χειροτερέψουν με το γήρας. Αν και δεν υπάρχει κάποια διαγνωστική εξέταση, η ασθένεια θα πρέπει να εκτιμηθεί από έναν/μία ειδικό.